Een fiets is iets, maar bijna niets!

De asfaltterreur van de gemotoriseerde bourgeoisie heeft lang genoeg geduurd. Dagelijks worden mensenoffers gebracht voor de nieuwste autoriteit waaraan het klootjesvolk zich heeft overgeleverd: de auto-autoriteit. de verstikkende koolmonoxide is zijn wierook, zijn beeltenis verpest in duizendvoud grachten en straten.

 

Provo’s fietsenplan brengt bevrijding van het auto-monster. Provo lanceert de witte fiets, in openbaar bezit.

 

De eerste witte fiets wordt/is woensdag 28 juli om 3 uur ’s middags aan publiek en pers aangeboden bij het Amsterdamse Lieverdje op het Spui, De Verslaafde Consument.

 

De witte fiets is nooit op slot. De witte fiets is het gratis, gekollektiveerde vervoermiddel. De witte fiets is een provokatie van het kapitalisties privébezit: want de witte fiets is anarchisties. De witte fiets kan gebruikt worden door wie hem nodig heeft en moet onbeheerd weer achtergelaten worden. Er zullen meerdere witte fietsen komen tot ieder van het witte vervoer gebruik kan maken en het autoverkeer geweken is. De witte fiets simboliseert eenvopud en hygiëne tegenover de prutserigheid en vuilheid van de autoritaire auto, immers een fiets is iets, maar bijna niets!

 

Uit: Provo’s Fietsenplan, juli 1965. Bron: ‘De Fietsrepubliek’ van Pete Jordan, pp. 261-262